2. کتمان حق

« إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ ما أَنْزَلْنا مِنَ الْبَیِّناتِ وَ الْهُدى‏ مِنْ بَعْدِ ما بَیَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِی الْکِتابِ أُولئِکَ یَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَ یَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ؛ کسانى که دلائل روشن و وسائل هدایت را که نازل کرده‏ایم بعد از بیان آن براى مردم در کتاب آسمانى، کتمان مى‏کنند خدا آنها را لعنت مى‏کند (نه فقط خدا) بلکه همه لعنت کنندگان نیز آنها را لعن مى‏کنند» [2]

3 . نفاق

«إِنَّ الْمُنَـفِقِینَ فِى الدَّرْکِ الاَْسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَلَن تَجِدَ لَهُمْ نَصِیرًا ؛ آرى ، منافقان در فروترین درجات دوزخند ، و هرگز براى آنان  یاورى نخواهى یافت »[3] .

4 . کفر

 «... وَمَن یَکْفُرْ بِهِ فَأُوْلَـئِکَ هُمُ الْخَـسِرُونَ ؛... وکسانى که بدان (کتاب)کفر ورزند، همانانند که زیانکارانند»[4].

5. ایذاء

« وَ الَّذِینَ یُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِناتِ بِغَیْرِ مَا اکْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتاناً وَ إِثْماً مُبِیناً ؛و کسانى که مردان و زنان با ایمان را بدون اینکه جرمى مرتکب شده باشند آزار میرسانند هر آینه بجا آورده‏اند بهتان و گناه آشکارایى را»[5]

6. ظلم‏

«إِنَّمَا السَّبِیلُ عَلَى الَّذِینَ یَظْلِمُونَ النَّاسَ وَ یَبْغُونَ فِی الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ أُولئِکَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ ؛همانا راه عقاب براى کسانى است که بر مردم ستم میکنند و در روى زمین بدون حق تجاوز مینمایند اینان بر ایشان عذاب دردناک است»[6]

7. غیبت‏

« وَ لا یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضاً أَ یُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَنْ یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتاً فَکَرِهْتُمُوهُ ؛و غیبت نکند بعضى از شما بعضى را آیا دوست میدارد یکى از شما که گوشت برادر خود را در حالى که مرده است بخورد پس کراهت دارید از این کار»[7] یعنى غیبت بمنزله خوردن گوشت مرده برادر دینى است.

8. بهتان‏

بهتان، نسبت دادن چیزى است ببرادر دینى که از او صادر نشده و با او نباشد که شامل دروغ و غیبت می‌شود.در قرآن مجید می‌فرماید: «وَ مَنْ یَکْسِبْ خَطِیئَةً أَوْ إِثْماً ثُمَّ یَرْمِ بِهِ بَرِیئاً فَقَدِ احْتَمَلَ بُهْتاناً وَ إِثْماً مُبِیناً؛ و کسى که لغزش و گناهى را مرتکب شود و بیگناهى را بآن نسبت دهد بتحقیق بهتان و گناه آشکارایى را مرتکب شده»[8]

9. نمامى‏

نمّامى و سخن‏چینى از کارهاى بسیار ناپسندیده است در قرآن کریم می‌فرماید: «وَ لا تُطِعْ کُلَّ حَلَّافٍ مَهِینٍ، هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِیمٍ، مَنَّاعٍ لِلْخَیْرِ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ؛ و اطاعت مکن هر بسیار سوگند خورنده سست رایى را که عیب‌گویى میکند و بسخن‏چینى راه می‌رود و منع خیر می‌نماید و متجاوز و گناهکار است»[9] و نیز می‌فرماید:« وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ ؛واى بر هر عیبگو و سخن‏چینى»[10]

10. زنا

گناه بزرگ دیگرى که قرآن به آن اشاره مى‏کند مساله زنا و عمل منافى عفت است مى‏گوید:« وَ لا تَقْرَبُوا الزِّنى إِنَّهُ کانَ فاحِشَةً وَ ساءَ سَبِیلًا ؛ نزدیک زنا نشوید چرا که عمل بسیار زشتى است و راه و روش بدى است».[11]